Rond 8 uur zijn we opgestaan, want je kon “maar” van 6-9 uur ontbijten.
Het was ontzettend druk bij het buffet. Er was wel van alles te krijgen: er stonden diverse broodroosters waar je bagels en toast in kon opwarmen, koffie, sap, danish, fruit, cereal, oatmeal, jam, creamcheese... Gelukkig was er nog een tafeltje over waar we aan konden gaan zitten.
Na het ontbijt zijn we naar de Horseshoe Bend gereden, een hoefijzervormige bocht in de Colorado-rivier, niet al te ver van de Glen Canyon Dam. Je kijkt een paar honderd meter recht naar beneden richting de rivier.
Vanaf de parkeerplaats was het een stukje lopen tot je er was en vooral de terugweg was zwaar vanwege het mulle zand en de snel oplopende temperatuur.
Toen we bovenaan op de rotsen stonden, dachten we in de diepte mensen te zien lopen en we zagen ook bootjes varen.
En dat bleek achteraf ook te kloppen, maar ook daarover meer in ons verslag van 25 juli!
Hierna zijn we naar de Upper Antelope Canyon gereden. Naar deze canyon kun je een tour boeken vanuit Page maar wij zijn direct naar de parkeerplaats aldaar gereden en hebben daar een tour geboekt.
Bij de slagboom voor de parkeerplaats moest je p.p. $ 6,- betalen (Navajo-fee) en in het kassahutje bij de parkeerplaats nog eens $ 20,- p.p. voor de tour.
Je naam wordt omgeroepen als je in een van de jeeps plaats mag nemen.
Wij zaten maar te wachten en te wachten, onze naam werd steeds niet omgeroepen.
Mensen die na ons hadden betaald waren ondertussen al onderweg naar de canyon.
Bij navraag bleek dat de omroepmevrouw ons was “vergeten” maar achteraf bleek dit juist heel erg goed uit te komen want uiteindelijk waren wij op het “moment suprème” in de canyon! Rond het middaguur schijnt de zon namelijk precies in de canyon en op sommige punten krijg je dan de prachtigste lichtstralen te zien.
In de jeep rijd je eerst een kwartiertje over mul zand (je wordt helemaal door elkaar gerammeld) naar de ingang van de canyon waar je chauffeur ook meteen je gids wordt en deze geeft je aanwijzingen over hoe je het beste kunt fotograferen (geen flits, geen direct zonlicht). Het was vanwege het tijdstip ontzettend druk in de canyon en af en toe was het echt dringen als van de andere kant een groep terugkwam.
De canyon kleurde door het zonlicht mooi oranje/rood soms zelfs iets van paars.
In de canyon hebben we dus het smalste zonnestraaltje gezien dat naar binnen schijnt. Heel apart om te zien! Fotograferen was lastig, want onze groep bestond uit zo’n 40 personen en van de andere kant kwamen ook steeds groepen terug lopen.
Volgende keer gaan we naar de Lower Antelope Canyon aan de andere kant van de weg, daar schijnt het vaak wat rustiger te zijn en is het net zo mooi!
Aan het eind van de canyon vertelde de gids nog iets over het ontstaan en over een flashflood die in februari plaats heeft gevonden. Flashfloods ontstaan door gigantische hoeveelheden regen die in korte tijd vallen en daardoor een soort “vloedgolf” wordt veroorzaakt. In deze canyon betekende dat dat er 28 uur lang regenwater met hoge snelheid en metershoog door de canyon raasde. Hierdoor is er heel veel zand verplaatst en daardoor verandert de canyon na elke flashflood.
Uiteindelijk waren we rond 13 uur weer terug bij de auto en zijn we naar Burger King gereden voor de lunch.
Hierna werd de lucht al snel heel erg donker en zijn we maar naar het hotel teruggegaan. Daar hebben we wat kleding gewassen en overal om ons heen begon het gigantisch te bliksemen. De buien kwamen snel dichterbij en op een gegeven moment begon het ontzettend te regenen, echt een hoosbui!
We hadden op de kamer the Weather Channel aanstaan en daar zagen we dat er bij ons in de buurt diverse flashfloods waren ontstaan. We zagen ook beelden van een flashflood in Phoenix waarbij auto's midden op de weg moesten stoppen omdat het water op verschillende plekken gewoon over de weg stroomde.
Ons mooie uitzicht op de bergen, de dam en het meer was in één keer verdwenen.
En buiten bleef het maar regenen en regenen en regenen.
Morgen zou the Wave op het programma staan maar met regen wordt de toegangsweg naar de parkeerplaats en het beginpunt onbegaanbaar... Nou ja, even afwachten nog maar.
Tegen 18 uur klaarde het pas een beetje op en stopte het met stortregenen en begon het “gewoon” te regenen.
Op the Weather Channel verscheen voor de regio Page een flashfloodwarning die tot 21 uur die avond van kracht was.
‘s Avonds was het door de regen heerlijk afgekoeld tot een graadje of 21C en hebben we bij een nieuw restaurantje gegeten, Asian Cuisine. We hadden hierover reclames gehoord op de radio en dachten: dat is weer eens wat anders dan hamburgers.
Het restaurant leek op een oude ontbijtzaal van een hotel (het zat ook aan een hotel vast). Ze hadden Indiaas en Thais eten en het was overheerlijk!
Naast Safeway heeft José nog een heerlijk ijsje gehaald (mint-chocolate chip en rocky road; waarom hebben we in Nederland deze lekkere smaakjes niet!).
José werd ‘s nachts een beetje koortsig en misselijk, kwam het door het eten, het ijs, de warmte, de zenuwen voor the Wave, de airco? We zullen het nooit weten.
Overnachting Page, Best Western ArizonaInn $ 87,-
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten